هنگام آزمایش کیت سنجش معرف تشخیصی بالینی تشخیصی ، باید به چه چیزی توجه کنم

پیش درمانی نمونه یک گام کلیدی برای اطمینان از صحت آزمون است. پس از جمع آوری نمونه سرم ، سانتریفیوژ باید طی 30 دقیقه تکمیل شود تا به طور مؤثر از تداخل متابولیت های سلولی در نتایج آزمایش بعدی جلوگیری شود. برای نمونه های پلاسما ، نسبت ضد انعقادی باید به شدت کنترل شود. به عنوان مثال ، غلظت نهایی EDTA-K2 باید 1.5 میلی گرم در میلی لیتر باشد. هرگونه انحراف ممکن است منجر به مهار فعالیت آنزیم شود. برای نمونه های همولیتیک ، هنگامی که غلظت هموگلوبین بیش از 2G/L است ، توصیه می شود از یک روش طول موج دوگانه (مانند 450nm و 630nm) برای از بین بردن تداخل استفاده کنید ، یا آن را با فرمول اصلاح کنید (مانند مقدار تصحیح OD = OD اندازه گیری شده ارزش 0.001 × همگلوبین غلظت). در هنگام پردازش نمونه های لیپمی ، اگر غلظت تری گلیسیرید از 5.65 میلی متر در لیتر تجاوز کند ، اولتراسانتریفیوژ (10000 × گرم ، 10 دقیقه) برای از بین بردن chylomicrons لازم است. علاوه بر این ، شرایط ذخیره سازی نمونه نیز بسیار مهم است. باید در -20 ℃ یخ زده شود و از انجماد و ذوب مکرر (بیش از 2 بار) اجتناب شود ، در غیر این صورت ممکن است از فعالیت آنزیم هایی مانند CK -MB بیش از 30 ٪ کاهش یابد.

ثبات کیت سنجش معرف تشخیصی بالینی تشخیص آنزیم میوکارد ضمانت اصلی برای اطمینان از قابلیت اطمینان آزمون است. کیت باید در 2-8 ℃ دور از نور ذخیره شود و قبل از استفاده به دمای اتاق بازگردد و 30 دقیقه بماند تا اثر گرادیان دما بر واکنش آنزیمی کاهش یابد. محلول شستشوی غلیظ باید با آب دیونیزه شده با نسبت 1:24 رقیق شود و مواد در حال توسعه رنگ A و B باید در حجم مساوی مخلوط شوند و از نور دور شوند. دوره اعتبار محلول مخلوط تنها 4 ساعت است. اگر تعداد دسته ای از معرف تغییر کند ، خطی باید دوباره تأیید شود. به عنوان مثال ، ضریب همبستگی خطی R از CK-MB در محدوده 25-1000u/L باید ≥0.995 باشد و پارامترهای ابزار باید کالیبره شوند. برای محصولات کنترل کیفیت حاوی اجزای انسانی ، عوامل بیماری زا مانند HBV ، HIV و HCV برای اطمینان از ایمنی آنها باید آزمایش شوند.

کالیبراسیون ابزار یک پیش نیاز فنی برای اطمینان از قوام تشخیص است. آنالایزر بیوشیمیایی کاملاً اتوماتیک برای طول موج باید روزانه کالیبره شود (مانند انحراف طول موج 450 نانومتر باید ± 2nm ≤ 2) ، کالیبراسیون دما (انحراف 37 ℃ باید 0.3 ≤ ℃) و کالیبراسیون حجم نمونه (انحراف 10 میکرولیتر 5 ٪) باشد). اسپکتروفتومتر برای کالیبراسیون Cuvette و تمیز کردن سیستم نوری به طور مرتب باید از مواد استاندارد سطح اول ملی استفاده کند تا تداخل گرد و غبار با نتایج آزمایش از بین برود. در طول آزمون ، کنترل کیفیت منفی (یک مقدار ≤ 0.1) ، کنترل کیفیت مثبت (یک مقدار ≥ 0.6) و کنترل کیفیت ارزش بحرانی (مانند CK-MB 25U/L ± 10 ٪) باید تنظیم شود. اگر نتیجه کنترل کیفیت بیش از دامنه 3 انحراف استاندارد باشد ، دستگاه باید بلافاصله برای بررسی علت متوقف شود.

تفسیر نتایج باید با اطلاعات بالینی و نظارت پویا برای تجزیه و تحلیل جامع ترکیب شود. هنگامی که سطح CK-MB بالا می رود ، باید یک قضاوت جامع در ترکیب با تروپونین I (CTNI) و الکتروکاردیوگرام (ECG) انجام شود: اگر CK-MB> 100U/L> 0.4NG/ml ، احتمال انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) بیش از 90 ٪ باشد. اگر CK-MB کمی بالا باشد (26-50U/L) و CTNI منفی است ، تشخیص افتراقی بیماری هایی مانند میوکاردیت ، آسیب عضلانی اسکلتی یا سکته مغزی در نظر گرفته می شود. برای بیمارانی که درمان ترومبولیتیک را دریافت می کنند ، زمان اوج CK-MB باید به صورت پویا کنترل شود (بیماران AMI معمولاً طی 12-24 ساعت به اوج می رسند). اگر اوج به تأخیر بیفتد یا به آن نرسد ، خطر نارسایی ترومبولیتیک یا دوباره نفوذ را نشان می دهد. از طریق پردازش دقیق نمونه فوق ، مدیریت معرف ، کالیبراسیون ابزار و تفسیر نتیجه ، دقت و قابلیت اطمینان آزمایش می تواند به طور مؤثر بهبود یابد ، بنابراین یک پایه محکم برای تصمیم گیری بالینی فراهم می کند .