چه عواملی بر نتایج آزمایش آنزیم میوکارد مشخصات کلینیکی روش سنجش معرف بر روی کیت آزمایشی تأثیر می گذارد

تشخیص طیف آنزیم میوکارد وسیله ای مهم برای ارزیابی آسیب میوکارد است. شاخص های تشخیص آن عمدتاً شامل کراتین کیناز (CK) و ایزوآنزیم CK-MB ، تروپونین (تروپونین I و تروپونین T) ، لاکتات دهیدروژناز (LDH) ، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و سایر نشانگرهای آسیب میوکارد ، مانند پروتئین آداب و رسوم چربی قلب است. این نشانگرهای زیستی در هنگام وقوع آسیب میوکارد ، درجات مختلفی از تغییرات را نشان می دهند و مبنای تشخیصی مهم را برای عمل بالینی فراهم می کنند.

تفاوت های فردی در بیماران تأثیر معنی داری در نتایج آزمون دارد. عوامل فیزیولوژیکی مانند جنسیت ، سن و نژاد ممکن است منجر به تفاوت در نتایج آزمایش شود. به عنوان مثال ، مردان معمولاً به دلیل جرم بیشتر عضلات ، فعالیت CK بالاتری نسبت به زنان دارند. نوزادان ممکن است در بدو تولد آسیب عضلات اسکلتی و هیپوکسی موقت را تجربه کنند ، بنابراین سطح CK اغلب بالا می رود. و سطح CK جمعیت سیاه حدود 1.5 برابر جمعیت سفید پوست است. علاوه بر این ، وضعیت بیماری بیمار نیز عامل اصلی مؤثر بر نتایج آزمایش است. بیماری هایی از قبیل انفارکتوس میوکارد ، میوکاردیت ، پلی آمیزیت ، رابدومیولیز و دیستروفی عضلانی پیشرونده می تواند منجر به افزایش قابل توجهی در شاخص های آنزیم میوکارد شود. در مقابل ، شرایطی مانند پرکاری تیروئید ، استراحت طولانی مدت در بستر و هورمون درمانی ممکن است سطح CK را کاهش دهد. وضعیت ورزش نباید نادیده گرفته شود. سطح CK پس از ورزش شدید به طور قابل توجهی افزایش می یابد و هرچه شدت و مدت زمان ورزش طولانی تر باشد ، افزایش CK آشکارتر خواهد بود.

روش های جمع آوری ، حمل و نقل ، ذخیره سازی و پردازش نمونه ها برای صحت نتایج آزمایش بسیار مهم است. زمان ظاهر و اوج زمان نشانگرهای مختلف آسیب میوکارد در خون متفاوت است ، بنابراین درک زمان جمع آوری نمونه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به عنوان مثال ، تروپونین (MYO) تنها نشانگر است که می تواند در مدت 3 ساعت پس از انفارکتوس میوکارد در اوایل تشخیص داده شود ، در حالی که CTNI بعداً ، معمولاً پس از 3 ساعت ظاهر می شود ، که ممکن است بر اثر تشخیص زودرس تأثیر بگذارد. در حین حمل و نقل نمونه ها ، باید از دمای مناسب اطمینان حاصل شود و برای جلوگیری از وخامت نمونه باید از لرزش خشونت آمیز جلوگیری شود. در حین ذخیره سازی ، نمونه ها باید در دمای مشخص ذخیره شوند. به عنوان مثال ، برخی از نمونه ها باید در محیط 2 تا 8 درجه سانتیگراد ذخیره شوند و می توانند به مدت سه هفته زیر -18 درجه سانتیگراد ذخیره شوند ، اما برای جلوگیری از تأثیرگذاری بر فعالیت آنزیم ، باید از انجماد و ذوب مکرر جلوگیری شود. در طی پردازش نمونه ، برای جلوگیری از آلودگی نمونه یا از بین رفتن فعالیت آنزیم ، باید روشهای عملیاتی به شدت انجام شود.

انتخاب روشها و معرفهای تشخیص نیز بر قابلیت اطمینان نتایج آزمون تأثیر می گذارد. در حساسیت و ویژگی روشهای مختلف تشخیص تفاوت هایی وجود دارد. به عنوان مثال ، روش اتصال آنزیم می تواند به طور مداوم تغییرات جذب را در طول موج 340 نانومتر با نظارت بر روند کاهش NADP برای تولید NADPH کنترل کند ، در نتیجه غلظت فعال CK را محاسبه می کند. این روش از دقت بالایی برخوردار است. در عین حال ، کیفیت ، پایداری و وضعیت کالیبراسیون معرفها نیز بر نتایج تأثیر می گذارد. معرفهای منقضی شده یا نادرست ذخیره شده ، و همچنین کالیبراسیون نادرست ، ممکن است منجر به انحراف در نتایج آزمون شود.

تأثیر داروها بر نتایج آزمایش نیز نمی تواند نادیده گرفته شود. برخی از داروهای ضد ویروسی که معمولاً استفاده می شوند ، اینترفرون ها و غیره ممکن است در نتایج آزمایش طیف آنزیم میوکارد تداخل داشته باشند. اگرچه تأثیر تمام داروها هنوز به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است ، در فرآیند آزمایش بالینی ، وضعیت داروی بیمار باید به طور جامع مورد توجه قرار گیرد و در صورت لزوم باید تنظیمات و قضاوت های مربوطه نیز انجام شود تا از صحت و قابلیت اطمینان نتایج آزمون اطمینان حاصل شود. با در نظر گرفتن کامل عوامل فوق ، مقدار کاربرد بالینی تشخیص طیف میوکارد می تواند به طور مؤثر بهبود یابد ، و پایه ای محکم برای تشخیص زودرس و درمان بیماریهای قلبی عروقی فراهم می کند .