تأثیر نمونه های مختلف در نتایج تشخیص پروتئین های خاص میوکارد پروتئین تشخیصی کلینیکی کیت روش سنجش معرف بالینی

نمونه های سرم بیشترین استفاده از نمونه نمونه در پروتئین های خاص میوکارد کیت سنجش معرف تشخیصی بالینی با توجه به استاندارد سازی فرآیند پردازش. فرایند به دست آوردن سرم شامل ایستادن و سانتریفیوژ برای از بین بردن سلول های خون و فیبرین است. این فرایند به طور موثری اجزای سلولی را که ممکن است در واکنش بین آنتی بادی ها و آنتی ژن ها تداخل داشته باشد ، از بین می برد و باعث می شود سیستم واکنش خالص تر و به پاسخ ایمنی کارآمد کمک کند. غلظت پروتئین در سرم نسبتاً پایدار است و در شرایط ذخیره سازی مناسب ، سطح نشانگر می تواند نسبتاً ثابت باقی بماند. با این حال ، دستیابی به نمونه های سرم به زمان انعقاد خاص ، معمولاً بیش از 30 دقیقه نیاز دارد که ممکن است خطرات تأخیر در سناریوهای اضطراری یا بالینی را که نیاز به تصمیم گیری سریع دارند ، به همراه آورد. علاوه بر این ، برخی از بیماران ممکن است ناهنجاری های انعقادی داشته باشند یا داروهای ضد انعقادی دریافت می کنند ، که بدست آوردن یک نمونه کامل سرم را غیرممکن می کند و از این طریق بر تداوم و کارآیی روند تشخیص تأثیر می گذارد.

در مقابل ، نمونه های پلاسما به دلیل مزایای آنها در آماده سازی سریع ، در آزمایشگاه ها برای آزمایش سریع با توان بالا مورد استفاده قرار می گیرند. فرآیند جمع آوری پلاسما اضافه کردن ضد انعقادی (مانند EDTA ، هپارین یا سدیم سیترات) بلافاصله پس از جمع آوری خون و سپس سانتریفیوژ برای جلوگیری از زمان انتظار برای انعقاد ، که مزایای قابل توجهی در درد حاد قفسه سینه و آزمایش اضطراری دارد. با این حال ، برخی از فاکتورهای انعقادی و پپتیدهای مولکولی کم در پلاسما حفظ می شوند ، که ممکن است به طور غیر خاص به آنتی بادی ها در سیستم تشخیص متصل شود ، در نتیجه بر شدت سیگنال و نویز پس زمینه تأثیر می گذارد. خود ضد انعقادهای مختلف نیز ممکن است بر سیستم تشخیص تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، EDTA ممکن است در واکنش های آنزیم وابسته به یون فلزی تداخل داشته باشد ، و هپارین همچنین ممکن است بر پایداری مجتمع های ایمنی در سیستم های معرف خاص تأثیر بگذارد. بنابراین ، هنگام استفاده از نمونه های پلاسما ، لازم است که اطمینان حاصل شود که ضد انعقادی مورد استفاده با سیستم معرف بسیار سازگار است و انجام ارزیابی تداخل کافی در اعتبار سنجی روش شناختی برای اطمینان از علمی و مقایسه نتایج آزمون انجام می شود.

نمونه خون کامل از مزایای منحصر به فرد در راحتی برخوردار است ، به خصوص در دستگاه های تشخیص فوری POCT (آزمایش مراقبت) ، که می توان مستقیماً با استفاده از نوک انگشتان دست یا خون کل وریدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و قابلیت غربالگری اولیه در شرایط اضطراری مانند انفارکتوس میوکارد را بهبود بخشید. آزمایش خون کامل مراحل قبل از درمان مانند سانتریفیوژ را از بین می برد و برای غربالگری اضطراری در محل ، نقاط پزشکی اولیه یا آمبولانس مناسب است. با این حال ، نمونه خون کامل حاوی تعداد زیادی از سلول های خونی ، پلاکت ها و سایر متابولیت های سلولی است که ممکن است باعث تداخل فیزیکی یا شیمیایی در آنزیم های تشخیص یا سیستم های سیگنال در معرفها در طی فرآیند تشخیص شود. علاوه بر این ، محصولاتی که توسط سلولهای خونی ، مانند هموگلوبین آزاد آزاد می شوند ، به طور قابل توجهی بر ایمونولومینسانس یا واکنشهای رنگ سنجی در حالت همولیتیک تأثیر می گذارند ، که ممکن است منجر به مهار یا تقویت سیگنال شود ، در نتیجه نتایج مثبت منفی یا کاذب ایجاد می کند. تفاوت های فردی در غلظت سلول های خونی (به عنوان مثال ، هماتوکریت) نیز بر فاکتور رقیق سازی و راندمان واکنش تأثیر می گذارد. بنابراین ، برای دستیابی به تجزیه و تحلیل کمی دقیق ، باید یک الگوریتم جبران خسارت هماتوکریت به سیستم ابزار اضافه شود .