آزمایشات رایجی که با استفاده از کیت تست معرف تشخیصی بالینی عملکرد ریوی انجام می شود چیست؟

آزمایشات رایج انجام شده با استفاده از کیت تست معرف تشخیصی بالینی عملکرد ریوی عبارتند از:

اسپیرومتری: این آزمایش حجم ریه و جریان هوا را اندازه گیری می کند. پارامترهایی مانند ظرفیت حیاتی اجباری (FVC)، حجم بازدم اجباری در یک ثانیه (FEV1) و نسبت FEV1/FVC را ارزیابی می کند و اطلاعاتی در مورد عملکرد ریه و انسداد جریان هوا بالقوه ارائه می دهد.

اندازه‌گیری اوج جریان: تست‌های اوج جریان حداکثر سرعت بازدم را ارزیابی می‌کنند و اغلب برای نظارت بر آسم استفاده می‌شوند. آنها می توانند به شناسایی تغییرات در جریان هوا و ارزیابی شدت تشدید آسم کمک کنند.

آنالیز گازهای خون: این آزمایش سطح اکسیژن (O2) و دی اکسید کربن (CO2) را در خون شریانی ارزیابی می کند. اطلاعات مهمی در مورد اکسیژن رسانی و تعادل اسید-باز بیمار ارائه می دهد و اغلب در موارد نارسایی تنفسی یا بیماری های مزمن ریوی استفاده می شود.

پالس اکسی متری: پالس اکسیمتری سطح اشباع اکسیژن خون (SpO2) را اندازه گیری می کند. این شامل قرار دادن یک حسگر روی انگشت یا لاله گوش بیمار برای نظارت بر سطح اکسیژن است که به ویژه برای ارزیابی سریع وضعیت اکسیژن رسانی در شرایط اضطراری و در طول معاینات معمول مفید است.

اندازه گیری اکسید نیتریک بازدم کسری (FeNO): این آزمایش میزان اکسید نیتریک بازدم شده در تنفس بیمار را اندازه گیری می کند. افزایش سطح FeNO می تواند نشان دهنده التهاب راه هوایی باشد که اغلب با شرایطی مانند آسم همراه است.

آزمایش ظرفیت انتشار ریه (DLCO): DLCO توانایی ریه ها را برای انتقال گازها (معمولاً مونوکسید کربن) از هوای استنشاقی به جریان خون اندازه گیری می کند. این به ارزیابی کارایی تبادل گاز در ریه ها کمک می کند و می تواند در تشخیص بیماری های مختلف ریوی مفید باشد.

حجم ریه و تست انطباق ریه: این تست ها ظرفیت کل ریه (TLC)، ظرفیت باقیمانده عملکردی (FRC)، حجم باقیمانده (RV) و انطباق ریه را ارزیابی می کنند. آنها بینشی در مورد کشسانی ریه و توانایی ریه ها برای انبساط و انقباض ارائه می دهند.

تست چالش برونش: در تست چالش برونش، از موادی مانند متاکولین یا هیستامین برای ارزیابی بیش فعالی راه هوایی استفاده می شود. این اغلب برای تشخیص و نظارت بر آسم استفاده می شود.

تست تحمل ورزش: این شامل ارزیابی عملکرد ریه بیمار در حین ورزش، معمولاً روی تردمیل یا دوچرخه ثابت است. این به تعیین انقباض برونش ناشی از ورزش یا ارزیابی آمادگی کلی بیمار کمک می کند.

آزمایش گاز خون شریانی (ABG): آزمایشات ABG شامل نمونه برداری از خون شریانی برای اندازه گیری اکسیژن، دی اکسید کربن، pH و سایر پارامترها است. این تست ها برای ارزیابی اختلالات تنفسی و متابولیک اسید-باز بسیار مهم هستند.