کیت های سنجش معرف بالینی نقش مهمی در
ارزیابی عملکرد کبد ، تشخیص و تشخیص بیماری های مختلف کبدی را تسهیل می کند. این کیتها از روشهای پیشرفته برای اندازهگیری نشانگرهای خاص در خون استفاده میکنند و بینشهای ارزشمندی را در مورد سلامت کبد ارائه میدهند و متخصصان مراقبتهای بهداشتی را قادر میسازند تا تصمیمگیری آگاهانه در مورد مراقبت از بیمار بگیرند.
آزمایشهای عملکرد کبد معمولاً با استفاده از کیتهای سنجش معرف بالینی برای ارزیابی سطح آنزیمهای خاص، پروتئینها و سایر نشانگرهای زیستی که سلامت کبد را نشان میدهند، انجام میشود. این آزمایشات به شناسایی آسیب کبدی، التهاب، عفونت و سایر اختلالات مرتبط با کبد کمک می کند.
یکی از مزایای کلیدی کیتهای سنجش معرف بالینی برای ارزیابی عملکرد کبد، توانایی آنها در اندازهگیری دقیق سطح آنزیمهای کبدی است. آنزیم هایی مانند آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) معمولاً در این آزمایش ها اندازه گیری می شوند. سطوح غیر طبیعی این آنزیم ها در خون می تواند نشان دهنده آسیب کبدی مانند آسیب سلول های کبدی یا کلستاز باشد که اطلاعات تشخیصی ارزشمندی را ارائه می دهد.
کیت های سنجش معرف بالینی همچنین نشانگرهای عملکرد مصنوعی کبد، مانند آلبومین و زمان پروترومبین (PT) را که نشان دهنده توانایی کبد برای تولید پروتئین و حفظ لخته شدن خون طبیعی است، اندازه گیری می کند. سطوح غیر طبیعی این نشانگرها می تواند نشان دهنده اختلال در عملکرد کبد، از جمله شرایطی مانند سیروز یا نارسایی کبد باشد.
علاوه بر این، کیت های سنجش معرف بالینی می توانند نشانگرهای زیستی خاص مرتبط با عفونت های هپاتیت ویروسی، مانند آنتی ژن سطحی هپاتیت B (HBsAg) و آنتی بادی های هپاتیت C (ضد HCV) را اندازه گیری کنند. این آزمایشها به شناسایی وجود عفونتهای ویروسی کمک میکنند و راهبردهای مدیریتی و درمانی مناسب را راهنمایی میکنند.
استفاده از کیت های سنجش معرف بالینی برای ارزیابی عملکرد کبد چندین مزیت را ارائه می دهد. این کیت ها نتایج دقیق و قابل اعتمادی را ارائه می دهند که امکان تشخیص زودرس اختلال عملکرد کبد و مداخله به موقع را فراهم می کند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که کاربر پسند باشند و متخصصان مراقبت های بهداشتی را قادر می سازند تا آزمایشات را با سهولت و کارایی انجام دهند. کیتها معمولاً شامل تمام معرفها و دستورالعملهای لازم هستند که نتایج استاندارد و قابل تکرار را در آزمایشگاههای مختلف تضمین میکنند.
【AST】 کیت سنجش آسپارتات آمینوترانسفراز (روش بستر آسپارتات)
استفاده
این کیت برای تشخیص کمی فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز در سرم انسان در شرایط آزمایشگاهی استفاده می شود.
پیشینه نشانه های بالینی
برای تشخیص کمکی آسیب میوکارد یا کبد، آسیب سلول های کلیوی یا پانکراس استفاده می شود. افزایش: AST را می توان در بیماران مبتلا به اختلالات مختلف کبدی افزایش داد. نسبت AST / ALT در بیماران مبتلا به اختلالات کبدی در مراحل اولیه و هپاتیت مزمن کمتر از 1 است. نسبت AST / ALT در بیماران مبتلا به اختلال شدید کبدی و در اواخر مرحله اختلال کبدی بیش از 1 است. AST همچنین در بیماران مبتلا به سایر بیماری ها مانند میوکاردیت، نفریت و پنومونی کمی افزایش می یابد. AST در بیماران مبتلا به هپاتیت سمی، بیماری کبد الکلی و بیماری های مجاری صفراوی به طور قابل توجهی افزایش می یابد.